Gitmeye dair...

İki ay önce yeni komşularımız taşındılar. Karşı dairemize dünyalar tatlısı Hakan bebek geldi. Hakan, Yasemin'den tam 1 ay küçük (2 şubat doğumlu). Dünyalar tatlısı,bitirim bi delikanlı:) Yada annesinin tanımlamasıyla "Yer Elması" :) Anneler olarak biz de çok iyi anlaştık. Üst katımıza da bir küçük hanfendi geldi. "Beray" bebek, Yasemin'le Hakan'ın ablası, 13 aylık. Masmavi gözlü bir prenses. Tam Yasemin'e göre oyun arkadaşları, birlikte büyüyeceklerdi ne güzel...Uffffff...Tam kafama göre de bir komşum olmuştu, Allahım ne şans! Taşınma işimiz çıktı. Şu rutubetli evden taşınacağımız için sevinirken, kızımın ilk arkadaşlarıyla bu kadar kısa süre birlikte olabileceği için çok üzülüyorum:( Önce Cananlar gitti. Ne planlar yapmıştık. Bebeklerimiz birlikte büyüyeceklerdi. Ama hayatta bazı şeyler planlandığı gibi olmuyor. Önce onlar gittiler, şimdi de sıra biz de. Umarım yeni evimizde de güzel komşularımız olur, kızımın cici arkadaşları olur... Bunu ümit etmekten başka çarem yok! Yeni evimize, yeni hayatımıza ALIŞMAKTAN başka çaremiz yok. Yeşilköy hep hayatımın en özel günlerinin geçtiği yer olarak hatıralarımda yerini alacak... Harp Okulunda yaşadıklarımın beni daha da olgunlaştırdığına inanıyorum. Burada görev yapmak ayrıcalığını yaşadığım için de çok mutluyum. Umarım yeni görev yerimde de herşey çok güzel olur. "Görev yerim" diyorum, çünkü iş hayatı ev hayatını ister istemez etkiliyor. Umarım yeni evimizde kızım da çok mutlu olur... Zaten hayatta herşeyin odağında artık Yasemin yok mu? Alacağımız evi seçerken, alım kriterlerimizi hep o belirliyor. Okula yakın mı, parka yakın mı, apartman komşuları kimler,v.s....
Herşey çok güzel olsun Allahım lütfen... Bugünümüzü aratma!